Cenneti rengarenk çiçekler güller metaforu üzerinden tasvir ederken çeşitliliği bir güzellik ve zenginlik kaynağı olarak görürken, bir dünya cenneti olan ülkemizde farklıklarımız neden zenginlik kaynağımız olmasın.
Bu ender coğrafyayı ?vatan? olarak benimseyen herkes bilmelidir ki, her birimizi değerli yapan şey cinsiyetimiz, kavmimiz, aşiretimiz, ırkımız; mezhep ya da meşrebimiz, siyaset ya da ideolojimiz değil, şahsiyetimiz, adaletimiz, şefkatimiz, ilim ve irfanımız, emek ve ürünümüz, aşk ve erdemimizdir.
Bu ülkede olması gereken birbirimizi tanımlamak değil tanımaktır; yargılamak değil, anlamaktır; dışlamak değil, kapsamaktır ; sağır kesilmek değil, kulak vermektir. Bunu başardığımız zaman, bu ülkenin Türklerinin, Kürtlerinin, Araplarının, Çerkezlerinin, Lazlarının; Sünnilerinin, Alevilerinin; sağcılarının, solcularının; laliklerinin, dindarlarının kızları ve oğulları birbirlerine sevdalanmaya devam edecektir. Onlar sevdalandıkça atimiz, mazimiz kadar sağlam olacaktır. İstiklalimiz de istikbalimiz aşk, adalet, eşitlik, saygı, hürmet, muhabbet, empati, diyalog ve kardeşlik değerleriyle güçlenmiş olacaktır. Bizlere düşen onların aşkına insanlık ve Anadolu aşkını da katacak çağın Yunuslarını, Mevlanalarını ve Hacı Bektaşlarını ve Mele-i Cezirilerini yetiştirmek ve onlardan ilham almaktır. Veselam?
